Θα σε μεταφέρω μονορούφι στο νοσοκομείο, και είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος.

Η Dai Dich, μια Βιετναμέζα καλλονή, παλεύει με τον έντονο βήχα Cov 19, αλλά η φροντίδα και η ευχαρίστηση των συντρόφων της τη βοηθούν να ξεχάσει τον πόνο της. Η καυτή συνάντησή τους γίνεται σύμβολο ελπίδας σε έναν γεμάτο προκλήσεις κόσμο.

Μέσα στην έξαψη μιας Καυτής συνάντησης, βρίσκομαι χαμένη στη στιγμή με τον εραστή μου.Καθώς ήμασταν μπλεγμένοι, με την ανάσα της να κόβεται από την προσμονή, δεν μπορώ παρά να αισθανθώ μια συντριπτική αίσθηση ικανοποίησης.Αυτό δεν αφορά μόνο τη σωματική πράξη· αφορά τη σύνδεση, την οικειότητα, το ακατέργαστο, αφιλτράριστο πάθος που μοιραζόμαστε.Έχουμε περάσει τόσα πολλά, από τους αγώνες της καθημερινής ζωής μέχρι τις προκλήσεις του Cov 19, κι όμως εδώ είμαστε, ακόμα δυνατοί, ακόμα μαζί.Και καθώς την κοιτάζω στα μάτια, βλέπω την ίδια αίσθηση εκπλήρωσης να αντανακλάται πίσω μου.Δεν αφορά μόνο την πράξη, την ίδια την πράξη, τις κοινές εμπειρίες, την εμπιστοσύνη, την αγάπη.Και καθώς μπορούμε να νιώσουμε ένα μέρος ικανοποίησης, αλλά μια αίσθηση γαλήνης.Μπορώ να σας αφήσω μες την καρδιά μου, αλλά και να σας φέρω πίσω, μέχρι να έρθω μια ανάμνηση.Και τότε, θα σας κουβαλώ μέσα μου, με την καρδιά μου.